بهینه ‏سازی تخصیص منابع به فعالیت‏ های پروژه با استفاده از مدل دیاگرام منابع بحرانی

در فرایند برنامه ‏ریزی و کنترل بهینه و موثر جهت مدیریت و رهبری یک پروژه همواره باید دقت نمود که به تمامی ابعاد پروژه توجه کافی مبذول گردد. شیوه‏ های مرسوم برنامه‏ ریزی و کنترل پروژه مانند cpm، pert و سایر تکنیک‏هایی از این قبیل، معمولا روش‏ هایی هستند که بر مبنای نامحدود بودن منابع در پروژه به کنترل زمان انجام فعالیت ‏های پروژه پرداخته و شبکه‏ های ایجاد شده بر مبنای تئوری حاصل از این روش ‏ها، غالبا به بهینه سازی زمان انجام این فعالیت‏ ها می پردازند. بنابراین در این نوع روش‏ ها، این احتمال وجود دارد که در طول اجرای پروژه در مقاطعی از زمان، سطح نیاز به یک منبع یا یکسری از منابع بطور قابل توجهی از سطح دسترسی آن بالاتر و یا پایین‏تر بوده و پروژه دارای نوسانات زیادی در امر تخصیص منابع به فعالیت‏ها باشد و چنین چالشی با توجه محدود بودن منابع در پروژه به موازنه منفی زمان و هزینه پرداخته و آن را به پروژه ای غیر اقتصادی و یا توام با تاخیرات چشمگیر و غیر قابل جبران تبدیل می‏نماید. این مقاله بیانگر مدلی جهت کنترل و بهینه سازی تخصیص منابع به فعالیت‏ های پروژه می ‏باشد. این مدل، که در واقع تعمیمی از تکنیک‏ های cpm وpert با رویکرد تخصیص بهینه منابع در راستای کنترل زمان‏بندی استفاده از منابع محدود پروژه است، موجب توزیع موثر و متناسب منابع به فعالیت ‏ها در سطوح مختلف پروژه گردیده و با ممانعت از همزمانی غیر ضروری استفاده چند فعالیت از یک منبع به کاهش نوسانات تخصیص منابع و ایجاد سطح دسترسی متعادل فعالیت‏ ها به منابع در طول اجرای پروژه می‏ پردازد.